Skip to content

Haal een stukje Frankrijk in huis!

Boekbespreking ‘De recepten van mijn vader’ van Jacky Durand

Door gastauteur Bettina van de blog Bettinaschrijft.


Julien wil maar één ding, koken zoals zijn vader, in een keuken staan zoals zijn vader en gerechten maken zoals zijn vader.

Zolang hij leeft, is zijn vader de eigenaar en chef-kok van een klein restaurant. Er is één keukenhulp, Lucien, en één iemand voor de bediening. Het restaurant is klein, maar het eten is er goed en eerlijk.

Vader Henri is van de oude stempel, als jonge jongen moest hij al werken bij een bakker en daar heeft hij geleerd om vroeg op te staan. Alles doet hij met de hand, van worst maken tot het pasteideeg en de bouillon. Recepten volgt hij niet, ingrediënten worden toegevoegd naar smaak en op het oog, en pas als je ergens in knijpt of je vinger erop legt, weet je of het gaar is.

Als kleine jongen hielp Julien zijn vader al in de keuken, maar hoewel vader Henri dit nog oogluikend toestaat, is het een andere zaak als Julien het koksvak wil leren. Hij wil Julien behoeden voor het zware leven in de keuken dat hem zijn huwelijk heeft gekost, en wil dat Julien gaat studeren.

Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en de keuken blijft Julien trekken. De verstandhouding met zijn vader wordt er ondertussen niet beter op en pas als vader Henri ziek blijkt te zijn, komen deze twee elkaar weer nader.

Ondertussen hoopt Julien nog voor zijn vader zal overlijden de broodnodige aanwijzingen te krijgen, de recepten die zijn vader ooit heeft opgeschreven in een groot schrift.

De recepten van mijn vader is een heel fijn boek. Ik werd helemaal meegenomen in deze Franse keuken en kreeg door de uitgebreide beschrijvingen regelmatig honger! Jacky Durand is culinair journalist en dit is zijn debuutroman, maar het is te merken dat hij over eten heel mooi weet te schrijven. Je ziet voor je hoe de gerechten worden bereid en hoe de pure ingrediënten worden omgetoverd tot gerechten waarbij het water in je mond loopt.

Ondertussen is het natuurlijk niet het eten waar het allemaal om draait, maar om de verhouding tussen vader en zoon en de schaduwen uit het verleden.

Zonder heel veel aandacht te besteden aan de voorgeschiedenis wordt duidelijk dat vader een harde opvoeding heeft gehad en niks cadeau heeft gekregen. Zijn tijd in Algerije was ook een harde leerschool, al heeft hem dat wel de trouwe vriendschap van Lucien opgeleverd. Het is triest dat het Henri zo moeilijk valt om met zijn zoon te communiceren en hoewel hij juist een beter leven voor hem wil, dwingt hij daarmee de jongen een kant op waar hij niet gelukkig van wordt.

Deze roman wordt bevolkt met fijne personages die je zo voor je ziet. De anarchistische houthakker Gaby en zijn vrouw Maria zijn hier geweldige voorbeelden van, maar ook Lucien, Nicole, Helene, Henri en de jongen Julien worden genuanceerd en goed neergezet.

Een boek zoals dit beschrijf ik al snel als hartverwarmend, maar in dit geval klopt dat wel heel goed.

Een erg mooi boek.

Originele Franse titel: Le cahier de recettes (2019)

Ga hier naar het boek