Door Bettina Grissen van bettinaschrijft.blogspot.com.

Jean Bosmans is een jongeman die op een avond meegaat in de auto met vrouwen die hij kent. Eén van hen, Camille is een vriendin van hem, Martine is meer een kennis. Ze rijden naar het dorpje Chevreuse, en bezichtigen hier een huis. Jean blijft echter buiten staan, want hij kent dit huis, hij is er als kind vaak geweest. Hij zegt er echter niks van en ook de twee vrouwen melden er verder niks over. 

Daarna gaan ze naar een ander huis, dat Jean ook kent, maar opnieuw zwijgt hij verder. Enkele dagen later keert hij terug bij daglicht om te kijken of hij meer te weten kan komen over de mensen die er wonen en er op bezoek komen. Jean maakt kennis met het kindermeisje dat voor het zoontje van de huurder zorgt. Van haar krijgt hij informatie en hoopt hij een verband te zien tussen de mensen die hij kende of waar hij in ieder geval een vage herinnering aan heeft. Andere momenten herinnert hij zich ook, de keer dat hij Camille opzocht op haar werk in een hotel en de werkkamer van één van de directeuren mocht bekijken. Ook deze Guy Vincent kent hij van vroeger en allerlei eigenaardigheden komen weer in zijn herinnering naar boven.

Chevreuse is een typische Patrick Modiano, allerlei elementen uit zijn andere boeken komen ook hier weer naar boven. De herinneringen, een kindertijd bevolkt met vreemde mensen en vreemde huizen, een internaat, de dreiging van uitgaat van ongure types. De straten van Parijs en de dorpen eromheen, de verlaten huizen, de telefoonlijn die is afgesloten maar waar je nog wel allerlei geroezemoes door op kunt vangen en de schrijver die het allemaal moet zien te rijmen met elkaar. Alle elementen kennen we van vorige boeken van Patrick Modiano, maar op onnavolgbare wijze weet hij er toch elke keer weer een nieuw verhaal van te maken.
Want langzaam ontspint zich een verhaal waarin alle elementen samenkomen en komen we erachter waarom Jean twee keer bij huizen uitkwam die hij kent uit zijn kindertijd en wat men van hem wil.

Je moet de tijd nemen om te genieten van een Patrick Modiano, het zijn nooit boeken die je er even snel doorheen jaagt, hoewel het ook nooit lange boeken zijn. Maar een Modiano moet je langzaam tot je door laten dringen en je moet je laten meenemen op het ritme van de herinneringen van de hoofdpersoon.

Chevreuse is voor mij niet de mooiste van Patrick Modiano, daarvoor ging het verhaal soms teveel heen en weer tussen de twee adressen van Jean en had ik er soms moeite mee om te weten bij welk huis we nu zaten en bij welk stukje herinnering. De ontknoping vond ik ook beetje ver gezocht, maar het mooie is dat je tegelijkertijd niet weet of dit Jeans echte herinnering is of zijn gefabriceerde in zijn roman. Want met die tweeledigheid speelt Modiano ook altijd, als een schrijver die schrijft over schrijvers die schrijven.

Maar ook een iets mindere Modiano is nog altijd de moeite waard.

Ik wil trouwen ook nog opmerken dat ik alle uitgaves door Querido zo mooi vindt, alle boekjes passen prachtig bij elkaar en door de mooie nostalgische foto’s op de voorkant weet je meteen dat je een nieuwe Patrick Modiano in handen hebt!

Originele Franse titel: Chevreuse (2021)
Nederlandse vertaling: Marthe Elzinga

Hier vind je de bestelinformatie van Chevreuse