Een geromantiseerde autobiografie, zo typeerde Jean Giono zijn Jean le Bleu (1932), waarin hij de herinneringen aan zijn jeugd in Manosque (Haute Provence) heeft geboekstaafd. Robuust en zintuiglijk roept Giono het grote ouderlijk huis op, met het donkere schoenlappersatelier van zijn vader boven, en beneden de lichte wasserij van zijn moeder, waar wasmeisjes rondfladderen die de jonge Jean niet onberoerd laten; de binnenplaats met schapen en de onvervreemdbare geur die daarbij hoort, en de markante dorpelingen die er komen aanwaaien.
Deze gesublimeerde evocatie van een Provençaalse kindertijd is een van de hoogtepunten uit het omvangrijke en rijkgevarieerde oeuvre van een van de grote Franse schrijvers uit de vorige eeuw.
Jean Giono (Manosque, 1895 – 1970) was een Frans schrijver en dichter. Giono was lid van de Académie Goncourt. Zijn werk werd ook meermaals onderscheiden en diverse keren verfilmd. In 1990 werd te zijner ere de literaire Grand prix Jean-Giono ingesteld. Hij liet een bibliotheek van meer dan 8.000 boeken na in zijn huis Le Paraïs, een 18e-eeuws pand in Manosque dat hij in 1929 kocht. Zijn bibliotheek en werkkamer, waar hij het grootste deel van zijn werk schreef, zijn bewaard in Le Paraïs, dat beschermd is als Maison des Illustres. Bron: Wikipedia. Beschikbaar onder de licentie https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/nl/
