Een koortsachtig verhaal tegen de achtergrond van het Parijs van de jaren zestig.
De hypersensitieve Simon Aardewijn is in de herfst van zijn leven en beleeft alles met een ongekende intensiteit. Hij verliest zich in een grootse dissertatie over het fin de siècle, waarin hij alles wat hem beroert probeert te verenigen: de opstandige stad, zijn onrustig overspelig hart en zijn liefde voor literatuur en schoonheid. In een hallucinerende sneeuwnacht komt alles tot een uitbarsting.
Jan Siebelink (1938) werd geboren te Velp, waar zijn vader een kleine bloemisterij dreef. Hij werd onderwijzer en studeerde in zijn vrije tijd Franse taal- en letterkunde. Tijdens zijn studie kwam hij in aanraking met het werk van de Franstalige schrijver J.-K. Huysmans. Diens roman A rebours maakte door zijn verblindende stijl, religieuze preoccupatie en verheerlijking van het kwaad een verpletterende indruk op Siebelink, die het vertaalde onder de titel Tegen de keer. Op de dag dat hij de vertaling inleverde, schreef hij in de huiskamer van zijn moeder, op de plaats waar zijn vader was overleden, zijn eerste verhaal: ‘Witte chrysanten’. Met vier andere verhalen vormde dit zijn debuut Nachtschade (1975).
