Alles in dit boek staat in het teken van diefstal. De verteller Georges Randal komt uit een burgerlijk gezin en heeft een fijne jeugd. Tot zijn ouders overlijden. Zijn oom wordt zijn voogd en verspilt zijn erfenis. Beroofd door zijn oom, besluit Randal een professionele dief te worden. Dariens personages zijn amoreel, waarbij het niet uitmaakt of ze tot de boven- of onderwereld behoren. De bovenwereld bedient zich enkel van andere middelen en verhult haar diefstal achter zaken als moraal, ideologie, religie etc. De meest rigoureuze aanval die ik ken op de hypocrisie, de leugen, de dwaasheid en de lafheid.
André Breton – Niet zonder cynisme schildert Darien in zijn roman een wereld waarin alles van roof en bedrog aan elkaar hangt en alleen de echte dieven – onder elkaar – nog enige eerlijkheid weten op te brengen.
Arnold Heumakers – In zijn beste werk is een nauw bedwongen woede voelbaar, die niet gelucht wordt in loze verontwaardiging en verzuchtingen over de slechtheid van mens en wereld, maar neerslaat in een bijtend sarcasme.
Glimlachen kun je niet om Darien, grimlachen des te meer. Hans W. Bakx Georges Darien (1862-1921) schreef in totaal 6 romans. Le Voleur, verschenen in 1897, wordt niet opgemerkt, alleen door kenners, onder wie Alfred Jarry, die het een plaats geeft in de boekenkast van zijn Dr. Faustroll. De roman werd tijdens Dariens leven niet herdrukt. Het boek werd pas in 1955 opnieuw ontdekt en uitgegeven, met een voorwoord van André Breton. Sindsdien is het boek in Frankrijk permanent leverbaar. Louis Malle verfilmde het in 1967 met Jean-Paul Belmondo in de hoofdrol. Oorspronkelijke titel: Le voleur Uit het Frans vertaald door Zsuzsó Pennings.
