In een zachte dood schetst Simone de Beauvoir een volstrekt eerlijkt, niet-sentimenteel portret van haar eigen moeder als de gefrustreerde, heerszuchtige vertegenwoordigster van die typische Franse burgerij, waaraan ze zichzelf dankzij haar schrijverschap heeft weten te ontworstelen. Toch is het – in die oprechtheid – ook een zeer liefdevol portret van een vrouw die haar zeer na stond.
Op een zeer directe wijze geeft de schrijfster een verslag van de fysische en psychische aftakeling van haar 78 jaar oude moeder. Met zeer grote betrokkenheid en liefde voor de stervende, die zich ondanks haar ontzettende pijn (kanker) wanhopig aan het leven vastklampt, probeert zij het lijden te verzachten en de dood te doorgronden. Geen berusting heeft dit tot gevolg, maar een groot innerlijk verzet voor deze “ongehoorde daad van geweld” die ieder van ons staat te wachten. Vanaf de 11e dr. in een nieuwe, verbeterde en geheel gemoderniseerde vertaling. Gebonden; kleine druk.
