Hotel Solitude

[RECENSIE]

Max Costa heeft keurig zijn studie afgemaakt en komt min of meer toevallig in dienst van een prestigieuze uitgever in Parijs. Hier wordt hij aangesteld als persoonlijk begeleider van de grote Franse schrijver Makarov. Voor Max houdt dit in dat hij in de buurt van Nice zijn intrek moet nemen in het hotel waar Makarov verblijft.
Aanvankelijk botert het niet zo tussen die twee. Max is autist en is gebaat bij rust en regelmaat, drinken doet hij niet. Makarov is de spreekwoordelijk losbol die alles uit het leven wil halen, impulsief, ongeremd en onverzadigbaar.

Toch ontstaat er een zekere symbiose tussen die twee waardoor Makarov weer aan het schrijven komt. Het regime dat Max de schrijver oplegt lijkt te werken tot genoegen van de uitgever die met smart wacht op het volgende boek. Als het boek dan eindelijk zijn voltooiing nadert wordt de schrijver dood in zijn hotelkamer aangetroffen. Het manuscript is verdwenen en Max wordt verdacht van de moord.

Later, als Max niet langer verdacht wordt, raakt hij verliefd op rechercheur Astrid Dumas die hem blijft volgen. Hij weet als autist niet zo goed wat hij met zijn verliefdheid moet en besluit haar te paaien door een verhaal op te hangen dat hij met zijn autistische gave het boek zou kunnen reproduceren. De verwikkelingen volgen elkaar in hoog tempo op en Max lijkt de grip op zijn leven kwijt te raken.

Hotel solitude is het vijfde boek van Koen Strobbe en zijn eerste roman. De vier voorgaande boeken zijn thrillers. Strobbe beheerst het genre want ook deze roman ontwikkeld zich tot een spannend boek met even complex als verrassend plot.

Koen Strobbe schrijft vlot zonder oppervlakkig te worden. Het karakter van de  hoofdpersoon, de autistische Max, wordt zeer zorgvuldig neergezet. De cliches rond autisme worden daarbij vermeden. Een belangrijke rol wordt weggelegd voor de psychiater Doutreligne die Max tijdens zijn leven begeleidt. Een ellendig en eenzaam leven dat zich grotendeels afspeelt in de villa een ijskoude oma. De liefdeloze moeder is afwezig en de vader nagenoeg onbekend. Strobbe doorspekt het verhaal met veel humor.

Meerdere verhaallijnen lopen in dit boek knap naast elkaar, zo geeft het een inkijkje in de wereld van een bestsellerauteur, van de prestigieuze Parijse uitgeverswereld en van de verstikkende prestatiedrift rond het publiceren van een nieuwe roman. Het boek speelt zich grotendeels af in Parijs en Nice.

Koen Strobbe schreef een roman waarin schuld, lijden en liegen even alomtegenwoordig als relatief zijn. Zeer langzaam komt de lezer erachter wie het meest de weg kwijt is: hijzelf of het hoofdpersonage.

Koen Strobbe (1964) is een Vlaams auteur van literaire thrillers die zich afspelen in Zuid-Frankrijk waar hij ook woont en wijnbouwer is. Zijn boeken staan op zichzelf zonder vaste hoofdpersonen.

[Eric van der Wal]