‘Ja, we zijn opgegroeid onder de terreur van onze vaders, in de bedrukte stilte van onze moeders, de leegte die abstracte, niet-bestaande plaatsen vormde, zonder periferie of kern. We waren niet rijk of arm, niet arm of rijk, we geloofden in niets of niemand, en niets of niemand geloofde in ons.’
‘Kliffen’ is een melancholieke coming of age-roman die terugblikt op een grauwe jeugd in de jaren ’80 en ’90, over een stelletje dolende vrienden dat elkaar vindt onder de klanken van Lou Reed, The Cure en The Smiths.
Olivier Adam (1974) debuteerde in 2000 met ‘Je vais bien, ne t’en fais pas’, dat ook werd verfilmd. Sindsdien schreef hij twaalf romans en een tiental jeugdboeken. Oliviers verhalen spelen zich vaak af in de banlieue, waar hij zelf is opgegroeid. Adam is als schrijver beïnvloed door Amerikaanse auteurs als Raymond Carver en John Fante, en van Franse bodem Annie Ernaux, Patrick Modiano en Philippe Djian. ‘Kliffen’ werd genomineerd voor zowel de Prix Médicis als de Goncourt.
