[RECENSIE]
Marie Darrieussecq maakt het je niet makkelijk. Vanaf de eerste pagina is de tekst fragmentarisch en op het eerste gezicht onsamenhangend. De hoofdpersoon, een vrouw, beschrijft haastig en snel haar leven. Ze schiet daarbij heen en weer tussen het nu en het verleden. Ze schrijft om niet te vergeten, als in een dagboek, om vast te leggen, te registreren. Uiteindelijk ontstaat een beeld van een persoon die ontsnapt aan een vijandige maatschappij en vallen de puzzelstukjes steeds meer op hun plaats.
Uitgegeven door De Arbeiderspers, januari 2019. Paperback, 144 pagina’s, vertaald door Mirjam de Veth
Oorspronkelijke titel: Notre vie dans les forêts (Editions P.O.L., februari 2017)
De vrouw heeft zich teruggetrokken in de bossen, op de vlucht voor een vijandige maatschappij. Haar lichaam en de wereld om haar heen verkeren in een staat van afbraak. Voorheen was ze psychologe. De mensen met wie ze zich in de bossen heeft verschanst zijn drop-outs die offline zijn gegaan en hun geïmplanteerde chip hebben verwijderd. Ze behoren tot de geprivilegieerde groep die in het bezit is van een andere helft. Een kloon.
Marie is de naam die de vrouw geeft aan haar ‘helft’, haar kloon die opgroeit in een kliniek. Marie is letterlijk een reservekopie en leeft alleen om de versleten onderdelen van de hoofdpersoon te vervangen. De hoofdpersoon probeert tijdens bezoeken aan de kliniek een relatie op te bouwen met haar helft maar dat lukt niet echt. Later, als alle banden met de maatschappij worden doorgesneden, wordt Marie bevrijd en probeert ze haar op te voeden tot een volwaardig mens. Maar al snel komt ze erachter dat haar ??? ‘helft’ een te grote achterstand heeft opgelopen.
In deze dystopische roman verkent Marie Darrieussecq de grimmige consequenties van een door informatica, technologie en medisch fanatisme beheerste totalitaire samenleving.
In welke tijd zich het verhaal afspeelt wordt niet duidelijk. Dat het niet al te ver in de toekomst ligt maakt het beangstigend. Wat staat ons te wachten als de huidige technologische ontwikkelingen een loopje gaan nemen met de mensheid.
Marie Darrieussecq (1969) is schrijfster en psychoanalytica. In Ons leven in de bossen beschrijft ze de ethische en morele dilemma’s in een toekomstige maatschappij die wordt beheerst door moderne technologie. Voortdurend wordt de lezer zich bewust van het feit dat technologieën die nu ontwikkeld worden in de toekomst grote ethische vragen oproepen. Een toekomstperspectief dat wordt beheerst door drones, aanslagen, klonen en ongebreidelde macht bij een kleine groep superrijken.
Ons leven in de bossen is een roman over menselijkheid, over de uitdagingen waar de mensheid voor staat in een nieuwe wereld vol algoritmes, robots en ‘helften’ die zich mengen met ons dagelijkse bestaan.
[Eric van der Wal]
