De Franse schrijver en tekenaar Roland Topor (1938-1997) placht de boze buitenwereld met vrolijk-venijnige blik tegemoet te treden. Een ware artiest, die ongegeneerd zijn visies in beeld en taal uitventte. Hoogste tijd voor een passend eerbetoon! En dat ligt er nu: een met fotoportretten verlucht, indrukwekkend overzicht van zijn vermogen om in verhaaltjes en tekeningen (kleur en zwart-wit) het volk te vermaken en te choqueren. Hij herdenkt de grote surrealist Aragon (1897-1982), hekelt de ijdelheid van een “oude zak” in zogenaamde memoires, tekent een man die terugdeinst voor een los rondlopende penis, levert lichamen plooibaar over aan allerlei wonderlijke vervormingen. Het is alles doordrenkt van een ontregelende absurditeit, een opgewekte manifestatie van troosteloosheid. En er is ook nog een persoonlijke toelichting in de vorm van de bijgeleverde audio-cd met improvisaties uit 1975 bij de Topor-expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam. In een inleidend essay positioneert samensteller Arnon Grunberg (de uitgave werd deels met zijn prijzengeld bekostigd) Topor als de pretentieloze bespiegelaar van de “wurgende afhankelijkheid tussen het individu en de ander”. Een fraai vormgegeven monument.
[Samenvatting]
[Samenvatting]
De Franse schrijver en tekenaar Roland Topor (1938-1997) placht de boze buitenwereld met vrolijk-venijnige blik tegemoet te treden. Een ware artiest, die ongegeneerd zijn visies in beeld en taal uitventte. Hoogste tijd voor een passend eerbetoon! En dat ligt er nu: een met fotoportretten verlucht, indrukwekkend overzicht van zijn vermogen om in verhaaltjes en tekeningen (kleur en zwart-wit) het volk te vermaken en te choqueren. Hij herdenkt de grote surrealist Aragon (1897-1982), hekelt de ijdelheid van een “oude zak” in zogenaamde memoires, tekent een man die terugdeinst voor een los rondlopende penis, levert lichamen plooibaar over aan allerlei wonderlijke vervormingen. Het is alles doordrenkt van een ontregelende absurditeit, een opgewekte manifestatie van troosteloosheid. En er is ook nog een persoonlijke toelichting in de vorm van de bijgeleverde audio-cd met improvisaties uit 1975 bij de Topor-expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam. In een inleidend essay positioneert samensteller Arnon Grunberg (de uitgave werd deels met zijn prijzengeld bekostigd) Topor als de pretentieloze bespiegelaar van de “wurgende afhankelijkheid tussen het individu en de ander”. Een fraai vormgegeven monument.
