Een koppel stelt zich een duidelijk doel: 1000 kilometer stappen van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee, langs de kamlijn van de Pyreneeën. Mét baby Flora op hun rug of aan hun zij. Onverantwoorde waanzin, of zinvol buiten de lijntjes kleuren?
Onderweg gaan ze op zoek naar een beer, verdwalen ze in een sprookjesbos en slapen ze in de poriën van een draak. Wandelenderwijs schetst Nick Meynen portretten van katharen, pelgrims, gardiens, een schuchtere schaapherder en enkele uit Absurdistan weggevluchte wandelaars. Dit zelfrelativerende en tragikomische verhaal vertrekt van een uniek wandelproject maar gaat via filosofische zijpaden ook over het ‘wandelisme’, over de zeepbel van de groene economie of over West-Europese beeldschermwerkers en Oosterse filosofen.
‘Flora, wandelen we mee?’
‘Jaaaaaa!’
