Skip to content

Haal een stukje Frankrijk in huis!

Mais oui! Verhalen uit Frankrijk. Interview met schrijfster Asjha van den Akker

Interview met schrijfster Asjha van den Akker

Twee jaar na het eerste boek ‘Et Voila! Verhalen uit de Dordogne’ heb ik opnieuw een juweeltje in handen, een boek boordevol persoonlijke verhalen over Frankrijk. Inderdaad over heel Frankrijk, want het eerste boek ging toch vooral over de Dordogne waar Asjha en haar man Ed een tweede thuis hebben. In haar tweede boek verlaat Asjha de Dordogne en reist ze door verschillende streken en steden in Frankrijk.

Asjha laat je meekijken in haar (niet zo) alledaagse leven in haar tweede vaderland. Ze weet de vinger te leggen op al die eigenaardigheden die de Fransen zo typeren en Frankrijk tot het land maakt waar wij steeds naar terug verlangen. Luchtige verhalen vol humor zonder de Fransen neer te zetten als karikaturen. Een aantal verhalen is door Ed in zijn rol als de gourmand ‘Le Fat Eddie’ aangevuld met recepten en wijntips. Mais oui!

—–

Interview

[Frankrijk Boeken] Zoals gezegd; in Mais oui! zijn jullie niet alleen in de Dordogne…

Asjha van den Akker:
De eerste jaren waren Ed en ik veel rond ons (klus-)huis in de Dordogne te vinden, waar we nog veel te ontdekken hadden. Nog steeds eigenlijk, want met het bezoek van vele vrienden en kennissen, was het elke zomer een volle en dolle boel en kwamen we vaak tijd tekort voor een bezoekje aan dat ene of dat andere dorpje… Toch zijn we de laatste jaren steeds trips in andere delen van Frankrijk gaan maken. En natuurlijk vond ik daar ook meer dan genoeg aanleiding voor mooie, grappige, bijzondere verhalen. Dus vind je in ‘Mais oui!’ verhalen over mooie plekjes, stadjes, lieve mensen, typische restaurants en nog veel meer andere dingen die het leven leuk maken in onder andere Parijs, de Languedoc en de Provence. Maar natuurlijk ook ‘ons’ dorp aan bod.

[FB] In Mais oui! spelen een aantal verhalen zich in Parijs af. Ook daar zijn voldoende merkwaardige verhalen op te tekenen, bijvoorbeeld de ontdekking van een bistro met het predicaat: beste ei met mayonaise.

Asjha van den Akker:
Mais oui… dat er van zo’n simpel gerecht als een gekookt eitje met mayonaise een complete ‘vereniging ter behoud en bescherming van het ei met mayonaise’ bestaat, kan natuurlijk alleen in Frankrijk. Ik zag het gerecht vaak op menukaarten staan en ik moest er altijd een beetje om gniffelen: hoe moeilijk kan het zijn, eitjes koken en er een kwak mayonaise op doen? Maar toen zaten we opeens in een bistro in Parijs waar de winnaar van ‘het beste ei met mayonaise van Frankrijk’ het in de keuken voor het zeggen had. Ed twijfelde geen moment, zo’n kans laat je vanzelfsprekend niet voorbijgaan, en bestelde het. ‘Een terechte winnaar’, was zijn oordeel. Sindsdien kijk ik met andere ogen naar dit gerecht. En onderschat het niet, het is bepaald geen sinecure. Ed laat je met zijn recept in het boek precies weten hoe je het beste te werk kan gaan. Appeltje eitje, maar dan zonder de appel.

 

tuin

 

[FB] Je hebt nu al een aantal jaren een tweede huis in Frankrijk. Betekent dit dat je ook langzaam een beetje integreert? Of denk je dat de Fransen nog steeds met evenveel verwondering naar jou kijken als jij naar hen?

Asjha van den Akker:
Gedurende een aantal maanden zijn we absoluut onderdeel van het dorpsleven, maar wij blijven de lange-zomer-logees van het dorp. We gaan naar de kranslegging door de burgemeester tijdens het fête de la victoire, we gaan naar de repas de chasse aan het eind van het jachtseizoen, naar het jaarlijkse dorpsfeest en naar alle andere festiviteiten die in de zomer worden georganiseerd. En als het niet voor de zoveelste keer failliet is, gaan we ook naar het dorpsrestaurant. Ik vind dat we dat verplicht zijn aan de dorpsbewoners, het is wel het minste dat we kunnen doen om te integreren en hen te laten voelen dat we onderdeel van de gemeenschap willen zijn. De dorpsbewoners zijn ook zeker weer blij om ons weer te zien omdat wij op een bepaalde manier voor wat leven in de brouwerij zorgen. En niet alleen wij, ook de vrienden die in de zomer langskomen. De dorpsgenoten zijn blij met de nieuwe gezichten en de nieuwe verhalen, hun wereld is vaak klein en wij doen ons best om het een zomer lang een beetje groter te maken. Maar veel meer dan dit leuke, maar oppervlakkige contact gaat het niet, op onze buurvrouw Louise na, met haar hebben we vanaf dag één een hechte band. En na een zomer reuring denk ik dat de dorpelingen het trouwens ook fijn vinden om weer entre nous te zijn.

[FB] Je schrijft met de nodige humor over Frankrijk, voor ons Nederlanders is dat heel vanzelfsprekend. Denk jij dat de Fransen over hetzelfde relativeringsvermogen beschikken ten aanzien van de Hollanders?

Asjha van den Akker:
De Fransen hebben beslist gevoel voor humor, maar op een andere manier dan Nederlanders. Ik ben al heel trots op mijzelf als ik een grapje in het Frans kan maken of begrijpen, maar woordgrappen en subtiele verwijzingen die in de Franse cultuur besloten liggen, ontgaan mij volkomen. Ik weet niet of Fransen zo makkelijk kunnen relativeren; onze directheid, en in sommige gevallen ook luidruchtigheid, schrikt hen misschien af. Nederlandse kinderen zijn in supermarkten en restaurants toch vaak nadrukkelijker aanwezig dan Franse kinderen en er zijn nog steeds toeristen die bij de bakker heel hard ‘twee’ roepen en dan naar de mand met stokbroden wijzen. Wat ik de afgelopen negen jaar vooral heb gemerkt, is dat het in dit land essentieel is om de taal te spreken. Ed spreekt goed Frans, ik spreek een leuk woordje toeristenfrans, en dat maakt echt verschil het contact met de Fransen.

[FB] Heb je ondanks je drukke bestaan nog wel eens tijd voor een goed boek? Heb je voor de lezers van frankrijkboeken.nl nog leuke tips? Wat lees je op dit moment? Heb je favoriete Franse schrijvers?

asjha signeert

Asjha van den Akker:
Eén van de mooiste boeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen, is het indringende boek ‘Het echte leven’ van Adeline Dieudonné. Deze actrice, theatermaakster en schrijfster woont in Brussel en dit boek is een dikke hit in Frankrijk. Ik heb tegen de laatste pagina’s geschreeuwd van onmacht en het verhaal heeft mij nog dagen beziggehouden. Laat je niet van de wijs brengen dat het een ‘thriller’ wordt genoemd, dat doet het romandebuut van Adeline Dieudonné absoluut geen recht.

En recent heb ik ‘De onafscheidelijken’ van Simone de Beauvoir gelezen. Een manuscript dat de Beauvoir schreef, maar dat pas na haar dood door haar geadopteerde dochter als korte roman werd uitgegeven. Het verhaal gaat over de vriendschap tussen Sylvie, een alter ego van de Beauvoir, en haar schoolvriendin Andrée. De meisjes komen uit verschillende milieus en je voelt dat er iets dramatisch staat te gebeuren. Bovendien worden prachtige sfeerbeelden geschetst van het Parijs weleer, waar de meisjes woonden en het platteland waar zij de zomers doorbrachten.

[FB] In Mais oui! is eigenlijk een boek van twee schrijvers geworden. Ik kan me voorstellen dat jullie samen veel plezier hebben beleefd aan het schrijven van dit boek.

Asjha van den Akker:
Ik ben natuurlijk totaal niet objectief, maar Ed kan echt fantastisch koken. Ik maak in Frankrijk weleens een dessert als we vrienden op bezoek hebben en dan volg ik exact het recept, tot op de milliliter nauwkeurig. Ed werpt mij dan een minzame glimlach toe, want ik heb niet de ervaring die hij heeft om zomaar een ingrediënt weg te laten of te vervangen voor iets anders. Want zijn manier van koken is: bladeren in een kookboek, kijken hoe een gerecht in elkaar steekt, het boek dichtklappen en dan een eigen draai aan het gerecht geven. Met als gevolg dat de bietengazpacho de ene keer anders smaakt dan de andere keer. Omdat hij de ene keer gember gebruikt en de andere keer sinaasappel. En soms geen van beiden, maar weer totaal wat anders. Nu is recepten schrijven een vak, dus hij heeft er echt veel tijd en moeite ingestoken om het kloppend te maken en het zo op te schrijven dat het ook nog eens leuk is om te lezen. En lekker makkelijk: bij elk gerecht geeft hij ook nog een wijntip. Onze vrienden zijn altijd heel blij met de recepten, ik hoop de lezers ook.

[FB] Wordt het volgende boek een kookboek of heb je nog genoeg inspiratie voor een derde boek?

Asjha van den Akker:
Er komt zeker een derde boek, maar (nog) geen kookboek. Tenminste, niet van mij, maar Ed denkt er wel over na. Dat derde boek zal gaan over de volgende reis door Frankrijk, op zoek naar een nieuw huis. Want afgelopen herfst hebben we ons huis in de Dordogne verkocht. Mais oui! is daarmee ook een mooie afsluiter van onze tijd in Campagnac lès Quercy. We hebben er negen heerlijke zomers en winters gehad, we hebben er vrienden voor het leven gemaakt en de Dordogne zit voor altijd in ons hart. Maar toch hebben we zin in iets nieuws. Deze zomer maken we een kleine rondreis door Frankrijk, we gaan naar departementen die we al vaker hebben bezocht, maar ook naar regio’s waar we nog nooit zijn geweest. We gaan op zoek naar een nieuwe plek, een nieuw huis en naar nieuwe verhalen. Dus ik neem mijn laptop mee, want ik kan niet wachten om daarover te gaan schrijven…

Asjha schreef eerder Et Voila! Verhalen uit de Dordogne!

Asjha publiceert regelmatig op frankrijk.nl

asjha van den akker mais oui! verhalen uit frankrijk   Franse boeken Asjha van den Akker - Et voila