Prix Femina
De Prix Femina is een bekende Franse literatuurprijs, die jaarlijks wordt toegekend.
De Prix Femina, vaak ten onrechte gespeld als Prix Fémina, werd in 1904 op initiatief van de Franse dichteres Anna de Noailles (1876-1933) ingesteld door 22 medewerksters van het tijdschrift Vie heureuse (later omgedoopt tot Femina). Hij was bedoeld als alternatief voor de Prix Goncourt, die toentertijd feitelijk alleen aan mannelijke auteurs werd toegekend. Indirect moest met de instelling van de prijs bovendien de literaire sectie van Vie heureuse nieuw leven worden ingeblazen.
De Prix Femina wordt ieder jaar toegekend door een geheel uit vrouwen bestaande jury, meestal (maar niet uitsluitend) aan vrouwelijke auteurs. Hij kan zowel voor proza als poëzie worden verleend. Sinds 1985 wordt tevens de Prix Femina étranger toegekend, die is bedoeld voor wat de jury beschouwt als de beste in het Frans vertaalde buitenlandse roman. In 2002 werd bovendien voor essays de Prix Femina Essai ingesteld. Bij het eeuwfeest van de prijs in 2004 werd aan Simon Leys een bijzondere prijs verleend, de Prix Femina du centenaire.
De verschillende versies van de Prix Femina worden uitgereikt op de eerste woensdag van november, tegelijk met de Prix Médicis, in Hotel Crillon in Parijs.
In 1995 ontving Jeroen Brouwers de Prix Femina étranger voor Rouge décanté, de Franse vertaling van Bezonken rood.
[Wikipedia]
1904: Myriam Harry, voor La Conquête de Jérusalem
1905: Romain Rolland, voor Jean-Christophe
1906: André Corthis, voor Gemmes et moires
1907: Colette Yver, voor Princesses de science
1908: Édouard Estaunié, voor La Vie secrète
1909: Edmond Jaloux, voor Le Reste est silence
1910: Marguerite Audoux, voor Marie-Claire
1911: Louis de Robert, voor Le Roman du malade
1912: Jacques Morel, voor Feuilles mortes
1913: Camille Marbo, voor La Statue voilée
1914, 1915, 1916: niet toegekend
1917: René Milan, voor L’Odyssée d’un transport torpillé
1918: Henri Bachelin, voor Le Serviteur
1919: Roland Dorgelès, voor Les Croix de bois
1920: Edmond Gojon, voor Le Jardin des Dieux
1921: Raymond Escholier, voor Cantegril
1922: Jacques de Lacretelle, voor Silbermann
1923: Jeanne Galzy, voor Les Allongés
1924: Charles Derennes, voor Le Bestiaire sentimental
1925: Joseph Delteil, voor Jeanne d’Arc
1926: Charles Silvestre, voor Prodige du cœur
1927: Marie Le Franc, voor Grand-Louis l’innocent
1928: Dominique Dunois, voor Georgette Garou
1929: Georges Bernanos, voor La Joie
1930: Marc Chadourne, voor Cécile de la Folie
1931: Antoine de Saint-Exupéry, voor Vol de nuit
1932: Ramon Fernandez, voor Le Pari
1933: Geneviève Fauconnier, voor Claude
1934: Robert Francis, voor Le Bateau-refuge
1935: Claude Silve, voor Bénédiction
1936: Louise Hervieu, voor Sangs
1937: Raymonde Vincent, voor Campagne
1938: Félix de Chazournes, voor Caroline ou le Départ pour les îles
1939: Paul Vialar, voor La Rose de la mer
1940, 1941, 1942, 1943: niet toegekend
1944: Les Éditions de Minuit, een uitgeverij
1945: Anne-Marie Monnet, voor Le Chemin du soleil
1946: Michel Robida, voor Le Temps de la longue patience
1947: Gabrielle Roy, voor Bonheur d’occasion
1948: Emmanuel Roblès, Les Hauteurs de la ville
1949: Maria Le Hardouin, voor La Dame de cœur
1950: Serge Groussard, voor La Femme sans passé
1951: Anne de Tourville, voor Jabadao
1952: Dominique Rolin, voor Le Souffle
1953: Zoé Oldenbourg, voor La Pierre angulaire
1954: Gabriel Veraldi, voor La Machine humaine
1955: André Dhôtel, voor Le Pays où l’on n’arrive jamais
1956: François–Régis Bastide, voor Les Adieux
1957: Christian Megret, voor Le Carrefour des solitudes
1958: Françoise Mallet-Joris, voor L’Empire céleste
1959: Bernard Privat, voor Au pied du mur
1960: Louise Bellocq, voor La Porte retombée
1961: Henri Thomas, voor Le Promontoire
1962: Yves Berger, voor Le Sud
1963: Roger Vrigny, voor La Nuit de Mougins
1964: Jean Blanzat, voor Le Faussaire
1965: Robert Pinget, voor Quelqu’un
1966: Irène Monesi, voor Nature morte devant la fenêtre
1967: Claire Etcherelli, voor Élise ou la Vraie Vie
1968: Marguerite Yourcenar, voor l’Œuvre au noir
1969: Jorge Semprún, voor La Deuxième Mort de Ramón Mercader
1970: François Nourissier, voor La Crève
1971: Angelo Rinaldi, voor i
1972: Roger Grenier, voor Ciné-roman
1973: Michel Dard, voor Juan Maldonne
1974: René-Victor Pilhes, voor L’Imprécateur
1975: Claude Faraggi, voor Le Maître d’heure
1976: Marie–Louise b, voor Le Trajet
1977: Régis Debray, voor La Neige brûle
1978: François Sonkin, voor Un amour de père
1979: Pierre Moinot, voor Le Guetteur d’ombre
1980: Jocelyne François, voor Joue-nous España
1981: Catherine Hermary–Vieille, voor Le Grand Vizir de la nuit
1982: Anne Hébert, voor Les Fous de Bassan
1983: Florence Delay, voor Riche et légère
1984: Bertrand Visage, voor Tous les soleils
1985: Hector Bianciotti, voor Sans la miséricorde du Christ
1986: René Belletto, voor L’Enfer
1987: Alain Absire, voor L’Égal à Dieu
1988: Alexandre Jardin, voor Le Zèbre
1989: Sylvie Germain, voor Jours de colère
1990: Pierrette Fleutiaux, voor Nous sommes éternels
1991: Paula Jacques, voor Déborah et les anges dissipés
1992: Anne-Marie Garat, voor Aden
1993: Marc Lambron, voor L’Œil du silence
1994: Olivier Rolin, voor Port-Soudan
1995: Emmanuel Carrère, voor La Classe de neige
1996: Geneviève Brisac, voor Week-end de chasse à la mère
1997: Dominique Nogbuez, voor Amour noir
1998: François Cheng, voor Le Dit de Tyanyi
1999: Maryline Desbiolles, voor Anchise
2000: Camille Laurens, voor Dans ces bras-là
2001: Marie NDiaye, voor Rosie Carpe
2002: Chantal Thomas, voor Les Adieux à la reine
2003: Dai Sijibe, voor Le Complexe de Di
2004: Jeban-Paul Dubois, voor Une vie française
2005: Régis Jauffret, voor Asiles de fous
2006: Nancy Huston, voor Lignes de faille
2007: Éric Fottorino, voor Baisers de cinéma
2008: Jean-Louis Fournier, voor Où on va, papa?
2009: Gwenaëlle Aubry, voor Personne
2010: Patrick Lapeyre, voor La vie est brève et le désir sans fin
2011: Simon Liberati, voor Jayne Mansfield 1967
2012: Patrick Deville, voor Peste et Choléra
2013: Léonora Miano, voor Le saison de l’ombre
2014: Yanick Lahens, voor Bain de lune
2015: Christophe Boltanski, vooi
2016: Marcus Malte, voor Le Garçon
2017: Philippe Jaenada, voor La Serpe
2018: Philippe Lançon, voor Le Lambeau
2019: Sylvain Prudhomme, voor Par les routes
2020: Serge Joncour, voor Nature humaine
2021: Clara Dupont-Monod, voor S’adapter
2022: Claudie Hunzinger voor Un chien à ma table
2023: Neige Sinna voor Triste Tigre
