Madeline werkt in Bordeaux aan haar carrière in de modewereld, als zij te horen krijgt dat haar moeder is overleden. Acht jaar geleden heeft zij Etouffant, haar geboortedorp, verlaten en sindsdien heeft zij nog maar weinig contact gehad met haar moeder. Om de nalatenschap van haar moeder te regelen keert zij terug naar Etouffant, een gehucht.. Haar aanwezigheid wordt met argusogen bekeken. Wellicht door haar modieuze voorkomen, maar documenten in de woning van haar moeder doen haar twijfelen. Bizarre gebeurtenissen, moorden en zelfmoorden volgen elkaar op. Ondanks het feit dat Madeline zich steeds onveiliger voelt, wil zij de waarheid kennen.

Een kleine, bekrompen leefgemeenschap
Johnny Bollé is er weer in geslaagd om een uniek kader te scheppen voor Web van leugens, zijn achtste thriller: een kleine, bekrompen leefgemeenschap in Frankrijk. Een typisch, klein aftands dorpje. De auteur neemt ons mee door de straatjes, langs de huizen, naar de pleintjes, tot in de enige winkel.
In Web van leugens neemt Bollé ons ook mee naar het verleden. Een tipje van de sluier wordt gelicht in de eerste twee bladzijden van het boek. Heeft het verhaal te maken met wraak die gedurende een halve eeuw sluimerde? Heeft de terugkeer van Madeline het vuur van opgekropte woede weer aangewakkerd en is het moment van genoegdoening aangebroken?

Deel van een select groepje vrienden
Bollé werkt zijn verhaal uit door gebruik te maken van vele flashbacks. Daardoor maken wij kennis met de jonge versie van de personages waarmee Madeline bij haar terugkeer te maken krijgt. Karakters die Johnny Bollé gedetailleerd kadert binnen het gebeuren: je gaat al snel deel uitmaken van een select groepje vrienden. Zeer sterk komt de auteur hier uit de verf op de manier waarop hij het verleden laat samenvloeien met het heden, zonder al te snel de geheimen prijs te geven.

Tromper le lecteur
Opvallend zijn ook de cursieve zinnetjes die meer inzicht geven in de gedachtegang van de personages. Het zijn soms onuitgesproken opmerkingen, soms tijdens conversaties. Cursieve tekstjes, meestal een bladzijde lang, zijn dan weer bedoeld als kleine tipjes die er voor zorgen dat aan het eind de puzzelstukjes netjes in elkaar passen en de sluier volledig opgelicht wordt.
Het verhaal blijft boeiend tot het eind, ook al is er de ruimte om als aandachtig lezer een beeld te vormen van de uiteindelijke afloop. Maar let op: de auteur is een meester van de onverwachte plotwendingen – ‘Tromper le lecteur’, om in de Franse sfeer te blijven. Dat geeft, zoals dat ook in zijn vorige thrillers het geval was, een mysterieuze uitstraling.

Mening naar de papiermand
Gezien de vlotte, levendige en eenvoudige schrijfstijl van de schrijver moet je wel bij de les blijven. De perspectiefwisselingen zorgen vaak voor een andere kijk op de situatie, waardoor een gevormde mening weer naar de papiermand moet worden verwezen. Maar Bollé slaagt er telkens weer in om de verschillende verhaallijnen netjes in één snijpunt samen te brengen.

Johnny Bollé is een meester in het beheersen van zijn verhaal. Telkens weer vindt hij een originele plot die hij weet te kaderen binnen een nauwkeurig uitgetekende omgeving: de omgevingsarchitectuur die de auteur tot in de puntjes in de vingers heeft.
Maar wat vooral een sterkte is van Bollé, is de manier waarop hij er altijd weer in slaagt om de aandacht van zijn lezers te winnen én gedurende het hele boek te behouden: het schrijverstalent van de schrijver werkt hypnotiserend en zorgt voor een soort verslaving.
Dat Johnny Bollé thuishoort in een select groepje van topauteurs van Nederlandstalige thrillers is met Web van leugens eens te meer duidelijk geworden.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow